صنعت نساجی در ایران دارای قدمتی طولانی و یکی از مهم ترین بخش های اشتغال‌زا است. این صنعت در سالهای اخیر با مشکلاتی روبرو شده و توجه به مشکلات آن بسیار ضروری است. نساجی در میان نیازهای اساسی اقتصادی در درجه ی سوم اهمیت پس از موادغذایی و مسکن قرار دارد و ۴ درصد ارزش افزوده ی صنعتی و ۱۰ درصد از کل صادرات صنعت کشور را شامل میشود. میزان سرمایه گذاری ارزی برای ایجاد یک شغل در صنعت نساجی در مقایسه با بعضی از صنایع همچون خودروسازی، بسیار پایین است. از آنجا که این صنعت نسبت به بخش های اقتصادی در سطح ملی و نیز در بین زیربخش های صنعت، بالاترین توان اشتغال زایی را به خود اختصاص داده و در حال حاضر ۱۸ درصد اشتغال در صنعت مربوط به نساجی است، بنابراین، مشکلات آن و رفع آن ها اهمیت بسیاری دارد.
عوامل موثر بر تولید منسوجات
نساجی بیش از هر عامل دیگری با فراز و فرودهای «پنبه» گره خورده، زیرا زیربنای رشد و توسعه ی آن، آرامش در وضعیت تامین ماده ی اولیه، یعنی پنبه است. پنبه ی داخلی با طول الیاف کوتاه کیفیت مناسبی برای این صنعت ندارد و قیمت آن از نرخ جهانی بالاتر است. از سویی سیاست های حمایت از تولید داخلی این محصول، افزایش قیمت تمام شده ی پنبه ی وارداتی و افزایش هزینه ی تولید منسوجات را به دنبال داشته است. به علاوه ی اینکه پنبه ی داخلی، قادر به تامین نیاز صنایع نساجی نیست. کشت پنبه به دلیل عدم استفاده از دانش کشاورزی مدرن، و به دلایل فنی و اقتصادی روندی نزولی دارد. بنابراین بخشی از نیاز باید از طریق واردات تامین شود که وزارت جهاد کشاوزی برای حمایت از کشاورزان موانعی را در نظر گرفته، به طوری که تامین پنبه ی مورد نیاز نساجی امروزه به معضلی اساسی تبدیل شده است.
عوامل فنی،تکنولوژیکی موثر بر تولید منسوجات
از مهم ترین عوامل فنی موثر بر تولید منسوجات کمیت و کیفیت ماشین آلات ریسندگی و بافندگی و نوع الیاف مصرفی است. اکثر ماشین آلات صنایع پارچه بافی و ریسندگی الیاف،صرف نظر از نوع تکنولوژی آن ها کهنه هستند. مهم ترین عامل فنی موثر بر تولید، وابستگی فنی کشور به ماشین آلات خارجی است. واردات ماشین آلات دوزندگی ایران بیش تر برای مصارف خانگی بوده و سرمایه گذاری در صنعت پوشاک بسیار کم‌تر از صنعت نساجی است. به علاوه واردات ماشین آلات، عمدتا از کشورهایی با تکنولوژی پایین صورت گرفته است. فرسودگی ماشین آلات از کارایی و کیفیت محصولات می کاهد و ضمن افزایش هزینه های تولید، توان رقابتی در بازارهای خارجی را کاهش میدهد.